چشـمان خسته ام
در ظـلمت ســکوت
در ازدحـــام اشــک
در تلــــــخــی دروغ
در انـزوای عشــــق
در پــــاکی غــــروب
در ســـــــردی زوال
در سرخــی قــلوب
در سبـــزی بــهـــار
در انتــــظار توسـت
روح شــکســـته ام
در ســایه ی درخت
آن تــک درخــت پیر
کو مانده سر به زیر
در سوگ همــرهان
آن همــرهـان که در
گـــوری بخفـــته اند
گــرمـــای زنــدگـــی
بـــا خــود ببرده انــد
در ســـوز عاشـقان
آن عاشقـــان که در
تکـــرار لـحظه هـــــا
هــر لـــحظه بیشـتر
در خـــود بمـرده انـد
در انتــــظار تــوست
آن خستــــــه از دروغ
آن خستــــه از فریــب
آن کـس که خود هنوز
حتـی نفهمـیده اسـت
از بــــهر چـــه بزیست
یا بــــهر چـــه بدیـــــد
یا بــــهر چـــه کشیــد
یا بــــهر چـــه بمــــرد
امـــــــــا دل غمیـــــن
در انتــــظار تــــوسـت
آری !
درایــــــن زمــــــــان
در بهت لـــــحظه ها
تنــــها ز انــــــــــزوا
دلخسته از سکــوت
در انتـــــــظار تــــــو
آرام و بــی صــــــدا
بنشسته ام کنـــون
آیا رهایی هست ؟
زین انتظار سخت ؟
تا کی جفـا کشم ؟
حتی ز ســـــایه ها
این سـایه های درد
این دردهـــا کـــه در
جــانم نشستـه اند
حتــی هـــوا و خــــاک
بــــاران و بـــــــاد و رود
هـــر جــــــا رسیده اند
روح و تــــــــن مـــــــرا
آزرده کـــــــــرده انــــــد
در انتــــــــــــــظارتـــــم
ای عطــر خوش نرگس
برگـــــــــرد با بــــــــهار
چشمم به راه تـوست
ای غـــربت خیــــــــال
جــــانم به لــب رسید
پس کی تو میرسی ؟
اشـک ستاره ریخـت
امــــــا نیـــــــــامدی
ظلـــمت فـرو کشید
امــــــا نیـــــــــامدی
شب مرد از سـکوت
امــــــا نیـــــــــامدی
وقتم به ســر رسید
امــــــا نیـــــــــامدی
من مرده ام کــــنون
روییده از خــــــاکــم
صدها شـقایق لیک
حتی پــــی گــــورم
هــــــرگز نیــــــامدی
ای نـــرگس خموش
چــــشم هــــمرهان
مانده در خیـــــال تو
گـــو بمـــــن کـــنون
پس کی تو می رسی ؟ پس کی تو می رسی ؟
